Terugweg naar Nederland, dag 19 en 20

Lieve lezers, 

Wat was het me een reis die ik heb mogen maken. 31 januari om 11 uur was het zover, we moesten nu echt het laatste afscheid nemen van onze lieve Afrikaanse mamma's. Het eerste wat ik deed toen ik bij de bus aankwam was Lisa een dikke knuffel geven, het was haar verjaardag, eindelijk 18 jaar. Ik keek de bus in en die hadden wat studenten van de groep helemaal versiert met oranje ballonnen. Lisa was helemaal verrast en blij. Na heel wat super lieve dikke knuffels van alle mamma's zijn we in de bus gestapt. Mamma Prim dwong me bijna om snel de bus in te stappen. Ze zei: 'Go Go quickly I don't want to cry.' Ze is echt een schat, de mamma's hebben voor ons gezongen toen we weg reden in de bus. Het was stil in de bus, niet iedereen had veel zin om naar huis te gaan, hier in Zuid-Afrika is alles zo anders. En dan gaan we nu weer opweg naar ons vertrouwde leventje in Nederland. 

We stopte opeens langs de weg, ik keek naar buiten en herkende meteen de plek waar we waren. We waren gestopt langs de weg waar de meiden van Vekeka zaten te wachten op klanten. Joost liep met een stapel vesten, polos en shits naar buiten. Hij stak te weg over en liep naar de vrouwen. Hij gaf de stapel kleren aan de vrouwen, het was wat verweg maar ik zag vanuit de bus hoe blij ze waren. De vrouw die de stapel aanpakte zwaaide uitbundig en haar glimlag was van ver te zien. Ik krijg er nog kippenvel van als ik aan het moment terug denk. Nu maar hopen dat de kleren niet worden gestolen en dat de vrouwen snel ander werk kunnen vinden met hulp van Veneka. 

De bus vertrok en we kwamen aan bij Boschendal. De wijngaarden van Kaapstad met de lekkerste wijnen die er bestaan. Tijdens een keer uiteten hadden 4 jongens een fles besteld die van Boschendal kwam. Natuurlijk heb ik wat geproeft en Wow die was zo lekker! We mochten 2 flessen per persoon in onze koffer kwijt dus veel hebben 2 flessen wijn gekocht. Daarna hadden we een tafel gereserveerd en hebben we lekker zitten lunchen onder de bomen van Boschendal. Ik had een beef salade met een colaatje, na het betalen was ik ook mooi al mijn Afrikaanse Rand briefjes kwijt. Met de wijn in onze handen de warme bus weer in, dit keer opweg naar het vliegveld van Kaapstad. 

We stopte de flessen wijn meteen in onze koffers en gingen opweg naar de check-in bali. Dat verliep allemaal erg soepel en we waren er zo doorheen. Mijn lunch was niet heel erg veel dus had nog best wat trek toen we door de douane heen waren. Ik liep met wat andere een winkeltje in en heb lekkere snoepjes, koekjes en drinken gehaald. Uiteindelijk kwamen we een bistrotje tegen en haalde ik ook nog een croissantje. 

Ons vliegtuig naar Duabi had vertraging, dat hebben we opgelost met gezellige gesprekken en koekjes. We mochten boarden, eindelijk! Het was geen dubbeldekker vleigtuig dus liepen eerst door business class, ik wilde graag daar al stoppen. Ik zat weer gezellig heel de reis langs m'n reis maatje Mike. De vlucht naar Dubai heb ik wel wat meer kunnen slapen, maar dacht Rik ook dat mijn hoofd een leuning voor zijn arm was. Dat lag dus ook niet heel lekker. Ook had onze lieve papa Joost iets leuks geregeld voor onze birthday girl Lisa. Amber kwam ons allemaal halen, we zaten even te kletsen bij elkaar en toen werden we door een sturwades naar achter geroepen. Lisa liep voorop, ze kwam aan bij het achterste deel van het vliegtuig. Het licht ging aan en al het personeel stond te zingen voor Lisa. Ze had niks verwacht, toch kreeg ze een dienblad met echte champagne en een chocolade taartje uit de business clas. Het dienblad was mooi versiert met bloemen. Ook kreeg ze een super lieve kaart met allemaal wensen erop van alle crew members die aan boort waren. Er werden polaroid foto's gemaakt van Lisa met haar taartje en met de groep. Een verjaardag om nooit meer te vergeten. 

In Dubai moesten we met de trein naar de andere kant van het vliegtuig om naar onze gate te gaan. Dat was raar, zo groot is het daar dus. Na een Macdonalds om 6 uur (Dubai tijd) / 3 uur (Nederlandse tijd) waren we klaar ok weer te gana boarden. Nog even tanden gepoetst, waardoor we de laatste waren.... En we konden weer lekker 6 uur op onze billen gaan zitten. De heen vlucht was 9 uur naar Duabi, dat was ook al een lange zit. 

Nu zijn we net geland en terug in ons koude kikker landje Nederland. Zo gaan we onze lieve familie en vrienden weer zien en knuffelen en alle verhalen delen die nog niet gedeeld zijn. Natuurlijk ook alle foto's doornemen en vooral bijslapen, in mijn geval. Morgen gezellig afspreken met 2 van mijn beste vriendinnen. 

Nogmaals ben ik zo blij en dankbaar dat ik dit met al deze mensen mocht meemaken. 

Dikke kus XX